ഉമ്മ

എന്റെ ഉമ്മ...

ഉമ്മയെ സ്‌നേഹിച്ചുമാദരിച്ചും മതി-
വന്നവരുണ്ടോ മനുഷ്യരായി...
ഉരുകുമാ തിരിവെട്ടമണയാതിരിക്കുവാന്‍
കൊതിയില്ലാ മാനവരുണ്ടൊ ഭൂവില്‍...

ഉണ്ണിക്കുവേണ്ടി ഉറക്കവും ഊണും
ഒഴിച്ചുമ്മ എത്രനാള്‍ കാത്തിരുന്നു...
നോവുസഹിച്ചുമ്മ പെറ്റ പൊന്നുണ്ണിയെ
കണ്‍കണ്ടനേരമാ നോവകന്നു.....

ഓരോ പടവുകള്‍ താണ്ടുമ്പൊഴും ഉമ്മ
വഴിവെട്ടമായി അവന്നു വേണ്ടി
 കാത്തിരുന്നു രാത്രിയെത്ര കനത്താലും
വഴിക്കണ്ണുമായുമ്മ ഉമ്മറത്ത്.....

ചുളിവുകള്‍ വീണുമാ ചര്‍മ്മം വരണ്ടതും
അവനിലെ അവനെ അവനാക്കുവാന്‍
അവനക്കഥ പിന്നെയോര്‍ക്കാന്‍ മറക്കുന്ന
വിധി വൈപരീത്യമിതെന്തുലോകം....!

വൃദ്ധസദനത്തിലേല്‍പിച്ചു ഉമ്മയെ
സ്വൈരവിഹാര സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനായ്
കണ്ഠം ഇടറുന്ന ഉമ്മയെ അറിയുവാന്‍
നാമെന്തു വേദം ഇനിയോതണം...?

ഉമ്മതന്‍ കാല്‍ക്കീഴില്‍സ്വര്‍ഗ്ഗമുണ്ടെന്നരുള്‍
ചെയ്തു ലോകത്തോട് പുണ്യ നബി
ഉണരാത്ത മര്‍ത്യാ ഇനിയെങ്കിലും വേഗം
ഉണരൂ നിന്‍ മാതാവിനെപ്പുണരൂ...