മധുരിക്കും ഓര്‍മകളേ....

"..............ജയഹേ, ജയഹേ,
ജയ ജയ ജയ ജയഹേ.......!"
സ്‌കൂളിലെ ഗായകന്‍ അയ്യപ്പന്റെ ദേശീയഗാനാലാപനം മധുരമായി അവസാനിക്കുമ്പോള്‍ പ്യൂണ്‍ റഫീഖിക്ക നീട്ടി മണിമുഴക്കുന്നു. ധൃതിയില്‍ സ്റ്റീലിന്റെ ചോറ്റുപാത്രം ഒരു പുള്ളിത്തൂവാലയില്‍  കെട്ടി പുസ്തകങ്ങളും പേനയും കിറ്റിലേക്ക് വാരിവലിച്ചിട്ട് അതിന്റെ ചരട് മുറുക്കി വായ കുടുസ്സാക്കിക്കൊണ്ട് മുതുകിലേക്ക് ഇടുന്നു. പിന്നെ ഒരോട്ടം.
സ്‌കൂളങ്കണത്തിലും വരാന്തകളിലും നല്ല തിരക്ക്. ഉന്തും ബഹളവും. മാനത്ത് കറുത്ത് നിന്നിരുന്ന മേഘങ്ങള്‍ തുള്ളിക്കൊരുകുടമായി ഭൂമിയിലേക്ക്... പുള്ളിക്കുടകളും വരയന്‍ കുടകളും വര്‍ണ്ണക്കുടകളും ഇടക്കിടക്ക് കറുത്ത കുടകളും പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു. കുടയില്ലാത്തവരില്‍ ചിലര്‍ തലയില്‍ കൈവെച്ച് ഓടുന്നു. ചിലര്‍ കൂട്ടുകാരുടെ കുടയില്‍ കയറി നില്‍ക്കുന്നു. മറ്റുചിലര്‍ കണ്ടവരുടെയൊക്കെ കുടയിലേക്ക് നുഴഞ്ഞുകയറുന്നു. നാലും അഞ്ചും പേര്‍ ഒരു കുടക്കീഴില്‍ കയറി  എല്ലാവരും മഴ നനയുന്നു. മഴ കൊണ്ട് നനഞ്ഞൊട്ടി ചിലരുടെ നടത്തം കണ്ടാല്‍ മഴ തന്നെ പെയ്യുന്നില്ലെന്ന് തോന്നും. ചാറ്റല്‍ മഴയും കൊണ്ട് വഴിയരികിലുള്ള മാവിലും പുളിയിലും കല്ലെറിഞ്ഞുകൊണ്ട് വീഴുന്ന പച്ചമാങ്ങക്ക് കടിപിടികൂടിക്കൊണ്ട് കിട്ടിയ കഷ്ണം വായിലേക്ക് വെക്കുമ്പോള്‍ പുളികൊണ്ട് ചുണ്ടുകോട്ടി കണ്ണിറുക്കെ ചിമ്മിക്കൊണ്ട് ഈ വഴികളിലൂടെയെത്ര തവണ നമ്മള്‍ നടന്നുപോയി....! മറക്കാനാവാത്ത സ്‌കൂള്‍ കാലവും മഴയും ഇന്നും സുഖമുള്ളൊരോര്‍മ..!!!